Er gebeurt momenteel heel veel op het gebied van de natuur. We  willen redden wat er nog te redden valt. overal zijn acties om de natuur te beschermen. En dat is goed. De natuur heeft ook bescherming nodig tegen de hebzucht en uitbuiting van mensen. Want nemen, daarin is de mens heel goed. En vooral nemen om er zelf heel rijk van de worden. In het verleden ging het zelfs zo ver, dat er gedood werd om specerijen in handen te krijgen. Nu gaat het om speciale grondstoffen voor mobiele telefoons, of nucleaire activiteit.

Door confrontaties met mijzelf in de vorm van ziekte, ben ik steeds meer op onderzoek gegaan naar trauma, overtuigingen, en wat zeggen verschillende kundigen op dit gebied over het ontstaan van ziekte. Mijn eigen overtuiging is, dat mijn diepste pijnen de oorzaak waren van het ontstaan van mijn ziekte. Dit merkte ik eigenlijk al voordat ik een diagnose kreeg. Ik constateerde dat ik altijd ruimte gaf aan anderen. Me voortdurend verdiepte in de reden waarom ze deden wat ze deden. Hen liet uiten wat zij wilden uiten. Ik gaf mijzelf geen ruimte,  of begrip.(Dit bleek een voortzetting te zijn van gedrag wat ik mezelf als heel klein meisje heb aangeleerd om te overleven) Hier kwam ik achter in mijn opleiding tot Rebalancer. 

De afgelopen vier jaar ben ik vooral bezig geweest met mijzelf op een goede manier staande houden in een maatschappij waar overprikkeling een voortdurende rol speelt. Ik kwam mezelf daarin op verschillende manieren tegen. De toenemende prikkels van mobiele netwerken, het steeds gevoeliger zijn voor geluiden, licht en dergelijke, en bij cliënten een grote hoeveelheid digitaal bestuurde apparaten, maakten dat ik steeds meer overprikkeling kreeg. Mijn irritatie was heel groot. Totaal overgeleverd zijn aan deze chaotische maatschappij. Het was niet te doen. Ik wilde dat het ophield, maar iets wat zo is ingeburgerd gaat niet meer weg. En dan moet je bij jezelf kijken welke mogelijkheden heb ik nog om mijn geprikkeldheid te verminderen.